Relatietip; Elkaar ECHT leren zien!

(っ◔◡◔)っ ♥ Blog over hoe je elkaar écht kan leren zien en wat dat jou en jullie oplevert♥ 

"Ik moet je wat vertellen........ Heb je vanavond even écht de tijd voor mij?"

 

Wat is het eerste wat er bij jou naar boven komt, als je deze zin uit de mond hoort komen van jouw partner?

  1. Oh, wat leuk. Hij gaat me mee op reis nemen?
  2. Oh, wat leuk. Hij gaat mij vertellen dat hij nog meer van me houdt dan vroeger? 

 

Nee toch!!!! Dat denk je vast niet. Je denkt waarschijnlijk dit soort dingen;

1. Oh oh. Hij gaat het vast uitmaken!

2. Tuurlijk, vreemdgaan. Dat zat eraan te komen.

3. Of.....

 

Gek he! Negatieve, angstige gedachten komen als eerste naar boven wanneer iets nog niet bekend, niet verkend of ongewis is.

Er zit dus blijkbaar een filter op je gedachten. En daarmee zit er ook een filter op je waarneming ( en andersom ). Daardoor is jouw werkelijkheid dus gekleurd. En omdat ieder een ander filter, een andere waarneming en daarmee ook nog eens andere gedachten heeft, heeft iedereen dus zijn / haar eigen versie van de werkelijkheid. En als je je dan ook nog eens beseft, dat aan gedachten emoties gekoppeld zijn...... suc6!!

 

Om je partner écht te leren kennen, is het de kunst om beiden zo filterloos mogelijk te worden. En dat kan! Maar dan is er wel werk aan de winkel voor jullie beiden. We nemen je even mee naar jouw babytijd. Als baby word je zo goed als onbeschreven geboren ( als de zwangerschap en bevalling gemiddeld verliep; anders geldt dat al niet helemaal ). Je groeit op en als er aan alle voorwaarden is voldaan, je bent altijd volledig gezien, gehoord en bevredigd in je behoeften, dan ben je als jong mens goed gevuld met zelfliefde, heb je weinig filters aanstaan en ben je daarmee ook goed in staat gezonde relaties aan te gaan. 

 

Echter is dit voor lang niet alle mensen weggelegd. Stel dat je als kind in de couveuse kwam te liggen ( basishechting kan beschadigd worden ), na zes weken kwam je thuis en je ouders hadden het meteen al erg druk met de zaak en hadden daardoor niet voldoende tijd voor je. Tevens had je een oudere broer die volledig alle aandacht opeiste door zijn peuterpuberteit. Dan had je als vierjarige wellicht al een filter op; ik word niet altijd voldoende gezien en gehoord.

 

Deze filter staat aan in alle situaties waarin het van belang is, dat je gezien en gehoord mag worden ( feestjes, spreekbeurten, tijdens spel met vrienden ). Omdat je al een kleine overtuiging hebt, dat je niet gezien en gehoord wordt, ga je in je omgeving onbewust op zoek naar bevestiging daarvan ( perceptie ). En zo creëer je eigenlijk zelf iets waar je heel erg bang voor bent ( sefl fulfilling prophecy ). Hieronder even een voorbeeld.

 

Je bent 9 jaar. Je houdt je eerste spreekbeurt. Je hebt een filter op, dat je niet gezien en gehoord wordt. 

Je ziet:

  • Twee kinderen op hun horloge kijken; ze vervelen zich vast.
  • Twee kinderen gaan naar de wc; ze vervelen zich en zoeken een aanleiding er even tussenuit te gaan.
  • Iemand staart naar buiten; verveelt zich en kan de aandacht niet bij jouw verhaal houden.

 

Op basis van dit gekleurde waarnemen, krijg je tijdens jouw spreekbeurt wederom bevestigd, dat je mensen niet weet te boeien. Je wordt ook nu niet gezien en gehoord. De volgende keer begin je er niet meer aan. Je perceptie heeft geleid tot bevestiging. Die bevestiging leidt ertoe dat je geen spreekbeurten meer wilt geven. De eerste stap naar de negatieve self fulfillling prophecy is gezet.

 

Je bent 9 jaar. Je houdt je eerste spreekbeurt. Je hebt een filter op, dat je echt geweldig bent in spreekbeurten geven. Je bent ervoor geboren! Logisch, want iedereen is gek op mij. En dat snap ik, want ik vind mezelf ook helemaal ok!

Je ziet:

  • Twee kinderen op hun horloge kijken. Ze vinden het vast jammer dat de lezing bijna afgelopen is.
  • Twee kinderen gaan naar de wc. Kijk ze eens snel weglopen naar de wc. Ze moeten nodig en haasten zich wel om zo min mogelijk van mijn lezing te hoeven missen.
  • Iemand staart naar buiten. Hij denkt vast na over een stukje uit mijn lezing.

 

En het klokje is rond, maar nu andersom. De positieve selffulfilling prophecy. De positieve creatiespiraal!

 

Dus slechts door jouw negatieve filter krijg jij bevestiging dat je inderdad niet gezien en gehoord wordt. Terwijl je zonder, of met een andere filter, een heel andere bevestiging had kunnen krijgen. Immers, de werkelijkheid was eender ( twee kinderen kijken op hun horloge, iemand gaat naar de wc en iemand staart naar buiten ).

 

Jouw negatieve overtuiging speelt door bovenstaand sneeuwbaleffect telkens heftiger op en het gaat ook steeds meer zeer doen. Op dat moment wordt het pijnlichaam geboren, dat voortkomt uit jouw basisangst om niet gezien en gehoord te worden. Je wilt deze pijn natuurlijk niet meer voelen. Dus ga je een ego ontwikkelen. Veelal zijn ego's een aantal gedragingen die je inzet om die pijn niet meer te hoeven voelen. Je trekt je bijvoorbeeld geheel terug ( ego Stille Willie ), of je wordt Pipo de clown ( als mensen om je moeten lachen word je sowieso gezien en gehoord ) of je wordt Harde Harrie ( jij neemt het voortouw om niet afgewezen te kunnen worden door mensen op afstand te houden ) of je wordt Pleasende Pleun ( altijd iedereen volledig naar de zinmaken; desnoods tenkoste van jezelf ).

 

Je kan je voorstellen, dat jij met dit stukje verleden en deze onvervulde behoeften een partner uitzoekt die jou heel veel bevestiging in gezien en gehoord worden geeft. Jouw partner vervult de behoeften uit jouw kindertijd in het heden. Heel erg fijn! Maar wat als de relatie al wat langer gaat duren en je elkaar stiekem toch steeds meer voor lief gaat nemen. Wat als er kinderen komen waardoor jouw partner simpelweg bijna geen tijd meer voor je heeft. En dat hij dan in de haast ook nog eens vooral zakelijke dingen met je bespreekt? Denk dat op dat moment jouw partner jou enorm kan gaan triggeren. Een korte, zakelijke zin vanuit zijn kant, triggered per direct jouw basisangst om niet gezien en gehoord te worden. Pijnlichaam gaat aan. Ego gaat aan ( bijvoorbeeld Harde Harrie ) en voordat je het weet geef je je partner de volle laag. Jouw partner kan deze reactie echter totaal niet plaatsen en wordt erg boos, omdat jij hem voor zoiets kleins zo negatief en agressief benadert. En je hebt ruzie.

 

Door de nog aanwezige basisangst, het pijnlichaam en het daaraan gekoppelde ego ben je afhankelijk geworden van jouw omgeving hoe jij je voelt. Als jij je niet gezien en gehoord voelt, leg je de schuld bij je 'zakelijke'partner. Maar is deze wel schuldig? Kan je partner jou wel het gevoel geven dat je niet gezien en gehoord wordt? Dat gevoel kan je partner je toch niet geven, als je dat zelf niet gelooft? 

 

Jouw partner spiegelt met zijn onbewust en zonder negatieve intentie geladen korte wijze van communiceren slechts alles in jou wat nog geheeld mag worden. 

 

Dus als je merkt, dat je ergens snel op 'aangaat' keer dan naar binnen en kijk wat er werkelijk schuil gaat onder jouw primaire reactie. Bespreek dit ook met je partner en andersom natuurlijk. Zo leer je ekaar en jezelf goed kennen en weet je ook sneller uit oude relatiepatronen te stappen.

 

Dit is niet iets wat jij jezelf en je partner zomaar makkelijk aanleert. Dat vergt bewustzijn.  Dat vergt tijd, oefenen en geduld. Maar het is de moeite waard! Cathelijn en ik spreken uit eigen ervaring. Natuurlijk kunnen wij jullie hierin ondersteunen. Je weet ons te vinden.

 

Hartegroet,

Ramon en Cathelijn

Reactie plaatsen

Reacties

henk
3 jaar geleden

ccc