Lees hier ons verhaal

Of er een magische formule is, die wij jou kunnen influisteren waardoor elke relatie te helen is? Het antwoord is toch echt nee. Daar is geen formule voor; geen vast en strak omlijnd stappenplan. Er zijn vele wegen naar een relatieherstel. Er bestaan vele tools om daar te komen. In dit BLOG delen wij onze persoonlijke weg; de weg waarin wij uiteindelijk van bagger goud hebben weten te maken.

 

De rugzakjes;

Voordat wij elkaar ontmoetten hadden wij beiden al een aardig rugzakje vol fijne dingen; mooie ervaringen, kennis, inzichten, tools en ga zo maar door.

 

Echter hadden wij beiden ook een minder fijn rugzakje; pijn uit het verleden, negatieve overtuigingen over onszelf en relaties, percepties, filters en copingstrategieën.

 

Daar waren wij ons echter niet heel erg bewust van toen we elkaar ontmoetten.

 

En dat onbewust onbekwame is iets wat veel stellen uiteindelijk toch wel parten gaat spelen. Zo ook bij ons!

Over de liefdestransformatie; oftewel relatiefasen.

De ontmoeting. Wij ontmoetten elkaar in 2005; Ramon was 30 en Cathelijn 26 jaar oud. Zoals de meeste mensen waren ook wij op dat moment meteen helemaal verliefd. De hormonen gierden door ons lijf, de roze wolken schoven aan de hemel voorbij en de vlinders fladderden door onze buiken ( met soms zelfs misselijkheid tot gevolg ). De hormonen vierden hoogtij.

 

Als enorm verliefd stel start je de relatie met elkaar. De passie wordt omgezet tot spannende en heftige vrijpartijen die overal mochten plaatsvinden én op elk moment. Zoals de boeddhisten zeggen; als je voor alle vrijpartijen die de eerste twee jaar plaatsvinden een steentje in een emmer mag doen, dan heb je de rest van je leven nodig om voor elke vrijpartij die ná die twee jaar plaatsvindt de emmer weer leeg te krijgen. Voor ons was deze passierijke fase helaas van zeer korte duur. Al snel bleek Cathelijn namelijk zwanger te zijn en binnen een jaar werd ons eerste kind al geboren. 

 

Langzamerhand transformeer je van verliefd stel naar geliefd stel. Je wordt geliefden. De passie is er nog, maar gefundeerd houden van begint ondertussen te ontstaan. Zo ook bij ons. Dit is trouwens veelal testfase één van de relatie. Wil je eigenlijk wel settelen? Of wil je nog jaren verliefd worden op anderen en zo blijven genieten van deze tijdelijke gevoelens van euforie? Hou je al voldoende van jezelf om écht van een ander te houden? De eerste pijnstukken en copingstrategieën worden nu ook zichtbaar. De eerste relatiepatronen ontstaan. Achteraf gezien waren wij beiden nog niet helemaal toe aan een vaste relatie. Ramon kwam namelijk net uit een burn-out en Cathelijn kwam net uit een vaste relatie. 

 

Dan worden velen van ons uiteindelijk pappa en mamma. Je krijgt, naast je rol van partner, er een gedeelde rol bij; de rol van ouder. Je moet de tijd en aandacht die je met én voor je partner had verdelen over de kinderen. Dit is echt wel een duidelijke relatietest nummer 2. Kan je je partner nog zien als partner? Of is je partner alleen nog maar de ouder van jouw kind? Kan je zelf nog switchen tussen beide rollen? Blijf je nog tijd in elkaar steken of ga je samen helemaal op in het ouder-zijn? Hier konden wij eerst aardig een weg in vinden. Echter, toen onze dochter een jaar of twee werd begon ze extreem boos gedrag te vertonen. Dit bleek de aanvang te zijn van een zeer lange en heftige periode waarin wij geconfronteerd werden met extreme gedragingen van haar en begeleiding van onprofessionele hulpverleners. Onze relatie raakte, mede hierdoor, uiteindelijk ondergesneeuwd met later een ware relatiecrisis tot gevolg.

 

Deze fase kostte ons uiteindelijk dus toch best wat moeite om door te komen. We hadden zo weinig tijd samen doorgebracht in de verliefdheidsfase van onze relatie. We hadden nog zo weinig samen gedaan. Nu al tijd verdelen tussen ons samen en ons kind vroeg om best wat incasseringsvermogen van ons beiden. Accepteren en schikken is wat er van ons gevraagd werd. We misten regelmatig het ongedwongen samen zijn. Maar we konden gelukkig samen ook enorm genieten van het ouderschap.

 

Daarna komt vaak kind twee ter wereld. Net als bij ons. Naast je werk, je familie, je vrienden, tijd voor jezelf en de rol van ouder heb je ook nog tijd voor elkaar nodig. Helaas blijkt in deze fase veelal de partner toch een soort van sluitpost te worden. Immers, je hebt toch al onvoorwaardelijk voor elkaar gekozen ( of door ouder te zijn en / of door getrouwd te zijn en / of dit elkaar te beloven in woorden en daden ) dus waarom tijd in elkaar blijven investeren? Het gaat toch gewoon goed zo. Grote denkfout! Alert!

 

Hier komt test 3 duidelijk naar voren. Je partner als onvoorwaardelijk beschouwen heeft namelijk een keerzijde; relatieverwaarlozing! Deze valkuil stapten wij gelukkig toen nog niet in. 

 

Maar het ouderschap ging ons, door diverse redenen, dus minder makkelijk af dan andere ouders.

 

Qua carrière mochten wij ook geen stabiliteit ervaren; de branche kinderopvang, waarbinnen wij beiden werkten, bracht ons geen stabiliteit qua werkgevers. Wij hadden door reorganisaties beiden 10 werkgevers versleten binnen 15 jaar.

 

Ramon kreeg diverse keren een ziekte door alle stress op privé- en werkgebied. Cat raakte telkens oververmoeid. Ramon werd uiteindelijk een keer zwaar overspannen etc. etc. We kregen klap op klap én les op les te verduren zonder pauze om even op adem te komen!@##@! We kwamen beiden in een heftige overlevingsstand terecht. 

 

Ramon z'n bijdrage aan het in stand houden van de relatie én het gezin was door dingen te doen en door over dingen na te denken. Banen zoeken, huis opknappen, huishouden doen, Cat ontlasten die steeds zo moe was, manieren bedenken om extra inkomsten te genereren naast die wisselende banen etc. 

 

Cat was juist bezig met het doorvoelen van de situatie en gaf haar persoonlijke ontwikkeling veel ruimte om zo tot inzichten te kunnen komen, die ons als stel én ons als gezin verder zouden kunnen helpen. Samen waren we dus wel degelijk compleet. Ramon zat echter grotendeels in zijn mannelijke energie en Cat in haar vrouwelijke energie. Compleet + gescheiden; zo kon je ons eigenlijk wel samenvatten.

 

Ondanks ons eilandjesgedrag hadden we het toch nog wel goed samen. We deelden nog zoveel interesses; muziek, lekker eten, sauna, actief zijn, buiten zijn, liefde voor de medemens en de natuur, humor en sport.

 

Later dan de meeste stellen in een relatie, kregen wij uiteindelijk helaas toch nog wel te maken met test 3; relatieverwaarlozing en uit elkaar gegroeid zijn. We hadden zoveel dingen die om onze aandacht vroegen, dat er simpelweg geen tijd en energie meer over was voor ons zelf en onze relatie. We stonden aan de vooravond van een heftige relatiecrisis.

 

NB. Dit bovenstaande even over liefdestransformatie en de tests die je hierin kan tegen komen. Nu even over liefdestoegankelijkheid. 

 

Liefdestoegankelijkheid; oftwel fasen in relatieherstel.

Door de overlevingsstand waarin we jaren hadden gestaan, en daardoor noodzakelijkerwijs de focus moesten leggen op alles wat buiten onze relatie lag, het onbewust kwetsen van elkaar etc. konden we elkaar niet meer écht aanvoelen. Het leek soms zelfs wel of de liefde helemaal weg was.

 

Toen onze dochter even een rustige fase had, en er ook nog eens Covid kwam waardoor we beiden niet hoefden te werken, werden we gedwongen om écht naar elkaar te kijken; zowel letterlijk als figuurlijk.

 

We zagen elkaar nog wel, maar niet meer zoals vroeger. De diepe verbinding was niet meer voelbaar. Er zat van alles tussen; boosheid, kwetsuren en lagen van zelfbescherming.

 

Maar ook qua groei en levensvisie levelden we niet echt meer. Cat was namelijk verder gegaan in haar persoonlijke ontwikkeling en Ramon was vooral bezig geweest met zijn professionele ontwikkeling. Dus zowel qua liefdestransformatie als liefdestoegankelijkheid was er een behoorlijke brug te slaan!

 

We hadden het woord scheiden al in de mond genomen. Maar dat voelde toch ook weer niet ok. Maar wat dan wel? De standaard relatietherapeut gaf ons weinig nieuwe inzichten; te regulier en te oppervlakkig. We hadden meer behoefte aan een professionele therapeut met een holistische inslag, maar deze konden wij nergens vinden.

 

Maar goed, volgens ons hadden we samen al voldoende in huis om zonder verdere hulp van buitenaf aan de bak te gaan met onszelf en daarmee ook onze relatie. Dus dat deden we dan ook. Dit vroeg wel om erg veel lef en doorzettingsvermogen, maar de hoofdprijs maakte het voor ons allemaal wel waard.

 

We besparen je de verdere details, de omschrijvingen van emotionele uitbarstingen, de nare momenten, de fijne momenten. Anders wordt dit blog meer een soort van roman. Hieronder even schematisch onze weg vanaf onze relatiecrisis.

  • Zijnsoriëntatie. Ten eerste was er nog liefde aanwezig onder alle laagjes shit. Deze liefde kon nog toegankelijk gemaakt worden én onze liefde kon worden getransformeerd tot een relatievorm die bij ons beiden pastte. 
  • Bewust worden. We waren ons bewust van de aanwezige blokkades en pijnstukken. We doelen hier op de blokkades die onze relatie saboteerden én onze gevoelens voor elkaar maskeerden. Hier besloten we ieder voor zich mee aan de slag te gaan. We spiegelen slechts elkaars pijnpunten. Niet vanuit ons eigen pijn reageren op het pijnlichaam van de ander was het eerste kunstje wat we dringend moesten leren. Communicatie bleek hierin van groot belang te zijn. 'Als jij je zo gedraagt roept het ..... in mij op'. 'Het doet mij denken aan ..... wat toen gebeurd is'. Je wordt door zo te communiceren steeds meer pro actief en je begint samen a.h.w. boven de stof te hangen. Hieronder even in een video uitgelegd hoe de communicatie mag worden in een goed lopende relatie.
  • Ook elkaar oprecht vergeven in alles wat de ander je heeft aangedaan is van belang. Ook al had de ander de intentie niet om jou te kwetsen. Ramon ervoer; ik doe er niet toe, ik word afgewezen en ik voldoe niet. Cathelijn ervoer; ik kan het niet goed doen, ik word niet gezien, ik word niet begrepen. Daarnaast zat Cat meer in haar bindingsangst en Ramon meer in zijn verlatingsangst. 
  • Onze conclusie was, dat de liefde er nog was. We achtten onszelf in staat de blokkades verder op te heffen en daarmee onszelf en de relatie verder te helen. We konden dus verder in het proces van relatie herstel. 
  • Het wordt tijd om samen het gewenste toekomstbeeld vast te stellen. Hoe ziet de ideale relatie er eigenlijk uit? Hoe ziet je eigen ideale leven eruit? Is dit verenigbaar? En, zo ja, welke stappen moeten er dan genomen worden? Ja, wat wij samen en ieder voor zich wilden bleek verenigbaar en realiseerbaar te zijn. Dus hup, door naar de volgende ronde.
  • Blokkades verder opheffen / complete heling. In een relatie spiegel je wat er nog in de ander leeft. Bij ons was er sowieso sprake van een bindings- en verlatingsissue ( vormen van codependentie ). En natuurlijk moesten we ook weer leren op elkaar te vertrouwen. Ook moesten we oude patronen nog verder leren loslaten. Koester het verleden als leerschool en voorkom zo gevoelens van spijt!
  • Transformeren. Van bang zijn voor scheiden, of juist hechten, naar op een gezonde en onafhankelijke manier genieten van elkaars gezelschap. Dat was één van de opdrachten die ook wij onszelf gegeven hadden. In deze fase ga je leren je partner in een andere rol te zien of wordt zijn/haar oude rol in een nieuw jasje gegoten. Zaken uit het verleden die niet geheeld hoefden te worden, of te worden verwijderd omdat ze niet meer dienend waren, kunnen worden getransformeerd tot iets wat bijdraagt aan het heden. Zo mocht Ramon meer zijn autonomie ontwikkelen en Cathelijn leren zich dieper te verbinden. Heftige opdracht btw! Je moet namelijk leren omgaan met je eigen codependentiestrategie en die van je partner. Om dit te kunnen hebben we veel boeken gelezen, cursussen gevolgd, ons laten inspireren door andere therapeuten en ook life coaching voor ons zelf aangevraagd.
  • En dan komt het manifesteren. In kleine stapjes ga je samen het gewenste toekomstbeeld realiseren. Zorg voor kleine succeservaringen en vier deze. Dat ging ons goed af.
  • Maak van bagger goud! Dat is ons absoluut gelukt. Naast het feit wij nu een meer volwassen relatie met onszelf én elkaar hebben gekregen is ook deze praktijk voor relatietherapie ontstaan uit onze relatiecrisis. Hier zijn wij enorm dankbaar voor.
  • We ontwikkelen ons nog steeds als individu en als stel. Regelmatig nemen we onze relatie onder de loep; is deze nog passend voor ons beiden of mag de vorm bijgesteld worden? Relatie had naar ons idee eigenlijk een werkwoord moeten zijn!

 

 

Ramon

Ramon; in 1975 geboren te Amsterdam. Voordat hij fulltime werkzaam werd als relatietherapeut en life coach werkte hij parttime als interim directeur in de branches kinderopvang en primair onderwijs. Ramon is een open, toegankelijke, eerlijke, energieke en breed ontwikkelde therapeut, coach en trainer.

 

Hij heeft in zijn leven erg veel mogen meemaken. Hij is gelukkig in staat geweest om van alle bagger goud te maken en de opgedane levenservaring in te zetten in deze praktijk. 

 

Opleidingen en certificaten; HBO pedagogiek, Post HBO wandelcoaching & positieve oplossingsgerichte psychologie, post HBO relatietherapie en breathwork & trauma release. Tevens diverse trainingen gevolgd met betrekking tot de thema's communicatie en seksualiteit.

Ramon relatietherapie Release en Connect

Cathelijn

Cathelijn; in 1979 geboren te Amsterdam. Cathelijn is een spontane, toegankelijke, expressieve, creatieve en breed ontwikkelde vrouw met een diep gewortelde liefde voor de natuur en de medemens.

 

Cathelijn is ook in staat geweest van alle bagger goud te maken en heeft vooral gebruik gemaakt van haar tomeloze positiviteit en een diep vertrouwen in, dat alles wat op je pad komt je de kans geeft je te doen groeien.

 

Opleidingen en certificaten; HBO beeldende therapie, breathworkcoach, gecertificeerd voor relatie opstellingen en trauma release, post HBO pedagogisch coach, post HBO HSP-begeleider en diverse trainingen gevolgd met betrekking tot het thema seksualiteit.

Cathelijn Release en Connect relatietherapie

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.